Kijk eens bij onze pareltjes en laat je inspireren door andere redacties!
naar onze nieuwtjes paginaHet kerkblad is nu, meer dan ooit, een belangrijk middel van verbondenheid tussen de kerken en de gelovigen. Het is een tastbaar teken van medeleven van de kerk, iets dat je letterlijk beet kunt pakken. Bij De Zalige Zalm lezen we met veel plezier de prachtige bladen die de kerkbladredacties maken met ons redactiesysteem. Beatrijs Crijnen vist voor u de parels uit de bladen op.
In de editie van mei van “Klokgeluiden” van de Protestantse Gemeente Hengelo (Gelderland) vinden we bijdragen over corona die uit het leven gegrepen zijn. Karin Schuerink en Stef Disbergen, de twee hoofdredacteuren, vertellen hoe de artikelen in dit nummer tot stand zijn gekomen en hoe zij te werk gaan. Beatrijs sprak hen, op anderhalve meter afstand, in de achtertuin van hoofdredacteur Stef Disbergen in de schaduw van een boom.
Op de voorpagina zien we een hart met daarin geschreven: “Lieve opa’s en oma’s, tot snel”. Op de achtergrond een foto van het verpleeghuis in de gemeente. Als er één corona-maatregel ingrijpend was, dan was het wel dat ouderen geen bezoek konden krijgen en dus hun kleinkinderen niet konden zien. Het verdriet en de eenzaamheid, maar ook de hoop dat dit alles weer snel voorbijgaat, is terug te vinden in dit ene beeld van het hart. Stef is de vaste fotograaf van de redactie. Ook is hij verantwoordelijk voor de opmaak van het blad. Hij vertelt dat het een flinke puzzel was in Photoshop om het hart goed te krijgen. Maar hij weet van volhouden en het is gelukt!
Normaalgesproken verzorgt redactielid Hermien de interviews voor het blad. Dat kon deze keer niet vanwege de coronamaatregelen. Maar geen nood, ze heeft zelf veel te vetellen over de impact die corona heeft op haar eigen werk als verpleegkundige in het ziekenhuis. Het verhaal geeft een kijkje achter de schermen. Misschien is het nu alweer ingehaald door nieuwe ontwikkelingen, zo snel verandert alles. Maar op het moment van schrijven was het een zeer treffend beeld van de werkelijkheid van dat moment.
De redactie wil in het kerkblad oog hebben voor de menselijke kant van het verhaal. Dat doen ze altijd, maar in deze periode al helemaal. Ze hebben er dan ook bewust voor gekozen om verhalen over het leven van alledag te vertellen. De grote gebeurtenissen komen toch wel in het nieuws. Zo gaat het verhaal van redactielid Karin over haar eigen jongens die nu thuis hun schoolwerk doen. Het geeft een heel specifiek beeld van deze tijd. Ze heeft het geschreven, zodat bijvoorbeeld ouderen, die nu de kinderen niet kunnen zien, toch kunnen meevoelen en meeleven hoe het nu gaat met de kinderen en school.
Op de vraag waar ze nu zelf inspiratie vinden, zeggen de redacteurs dat het opvallend is dat de inspiratie dichter bij huis is te vinden. Nu de wereld kleiner en stiller lijkt, schrijven ze over zaken waar ze opeens oog voor hebben gekregen, zoals de egels, uilen of merels in de tuin. Dat zien ze ook terug in de kopij die ze ontvangen. Dat is heel erg “van nu”.
De vier redactieleden werken met veel plezier samen aan het blad, dat wordt tijdens het gesprek snel duidelijk. Het werkt voor hen het best werkt als ieder redactielid kan doen waar hij of zij talent voor heeft. Of dat nu gaat over het bedenken van de ideeën, het maken van de foto’s en de opmaak, de interviews of de redactie. Stef en Karin zijn allebei erg precies, ze hebben er dan ook veel plezier in om als eindredacteur de puntjes op de “i” te zetten. Al die verschillende talenten vind je uiteindelijk terug in het kerkblad. En dat hebben we zeker gezien!
