Kijk eens bij onze pareltjes en laat je inspireren door andere redacties!
naar onze nieuwtjes paginaBij De Zalige Zalm lezen we met veel plezier de prachtige bladen die de kerkbladredacties maken in ons redactiesysteem. We zijn altijd op zoek naar mooie voorbeelden van geloofscommunicatie; die noemen we pareltjes. Dit keer zetten we een redacteur achter die pareltjes in het licht. Want ook redacteuren zijn pareltjes. Zoals Rya Lucas (84), eindredacteur van ‘Draagkracht’, het parochieblad van de Christoffelparochie te Rotterdam.
volgende week ontmoeting na de woordencommuniedienst met de diaken achterin de kerk.koffie/thee beschikbaar als u wil aanmelden niet nodig maar mag altijt wel wat U wil.namens de koffieentheewerkgroep Bedankt.
Menig kerkbladredacteur gruwelt van bovenstaande tekst. Rya Lucas niet. De Rotterdamse gaat in een grote fauteuil in haar woonkamer zitten, pakt een kopje koffie erbij en gaat al glimlachend met een rode pen door de tekst heen. ‘Ik vind het héérlijk. En het leuke is dat ik altijd wat leer van wat mijn mede-parochianen in het blad schrijven. Zo blijf ik een beetje bij.’
Rya is dól op taal en tekst. Het liefst wilde de Rotterdamse journaliste worden. Na de Mulo moest ze echter direct aan het werk. ‘s Avonds leren: handelscorrespondentie en steno in verschillende talen. Diverse functies als directiesecretaresse en hoofd van het Jeugd Rode Kruis Rotterdam volgden. Vervolgens kwam de eindredactrice in de WAO terecht omdat ze door een slechte rug werd afgekeurd.
In die tijd, in de Patiëntenkrant van het Gezondheidscentrum, was het corrigeren van de d’tjes en t’tjes haar lievelingswerk. En de kolommen van een blad moesten van Rya ook toen al goed gevuld worden. Witjes, daar had en heeft ze een hekel aan. ‘Met witjes bedoel ik de witruimte tussen woorden als je de tekst breed uitlijnt, zoals in een krant. Dat is in een blad heel vervelend om te zien en om overheen te lezen. Haal desnoods woorden weg, of gooi een zin om’.
Sinds 2016 is Rya eindredactrice van Draagkracht. Ze had tot 2016 ruim 50 jaar niet gekerkt, maar was wel altijd gelovig gebleven. Ze werd gevraagd voor de eindredactie van het parochieblad en besloot weer naar de kerk gaan, want ‘ik wist niets meer van het reilen en zeilen van de katholieke kerk’. Ze werd eindredacteur. ‘Natuurlijk speelde mijn geloof hierin mee. Het redacteurschap van een kerkblad kun je niet doen zonder geloof. Dit werk doe je met je hart, daar waar je geloof ook ligt. Zonder geloof zou ik het redacteurschap niet kunnen en willen doen. De teksten zouden mij ook niets zeggen.’
In het begin van die negen jaar tijd zijn parochianen die een stukje instuurden, wel eens boos op haar geworden. Want waar bemoeide zij zich mee? Hoe durfde ze dingen te veranderen in hun tekst? ‘Ik legde dan uit dat dit het werk is van een eindredacteur. Soms wordt dat begrepen, soms niet. Eerlijk gezegd voel ik mij weleens moeder overste die zich overal mee bemoeit,’ zegt ze lachend.
Samen met Joaquin Doggen doet Rya de eindredactie van de Draagkracht. De verdeling is helder: zij doet de tekst, hij zet alles in de portal van De Zalige Zalm. ‘Maar ik hou wat hij doet dondersgoed in de gaten hoor,’ verzekert ze met opgeheven vinger. ‘Ik let op alle details. Zelden of nooit staat er een fout in. Soms word ik wel moe van mezelf, ik moet ook overal aan denken. Zo voel ik dat. Terwijl dat natuurlijk helemaal niet hoeft.’
Haar inspiratie om dit redacteurschap te blijven doen zijn de mensen in haar kerk. ‘De kerkgangers, die met elkaar een gemeenschap vormen, de vrijwilligers die zo toegewijd hun taak in de parochie doen. Dat is fantastisch. Dan ben ik trots. En ik gun hen een mooi blad. Vandaar dat ik zo mijn best doe.’
Celine Timmerman
